Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Γιορτές και Αγάπη

Σήμερα έβλεπα βίντεο με μπαμπάδες που γυρνάνε σπίτια τους.Πολύ ήταν στρατιωτικοί και άλλοι έλειπαν για άλλους επαγγελματικούς λόγους. Δεν συγκινούμαι εύκολα αλλά οι αντιδράσεις των παιδιών τους με έκαναν να σπαράξω στο κλάμα.
Ο δικός μας μπαμπάς είναι μηχανικός στο εμπορικό ναυτικό και φέτος δεν θα κάνει μαζί μας γιορτές,αφού αυτή την στιγμή βρίσκετε στην αλλη άκρη του κόσμου.
Η κόρη μου του έχει τρελή αδυναμία και η απουσία του είναι κάτι που φυσικά δεν περνάει απαρατήρητη. Φέτος οι γιορτές μας όσο λαμπερές και αν είναι θα τους λείπει το πιο σημαντικό κομμάτι,αυτό του να είμαστε όλοι μαζί.
Το μόνο θετικό είναι οτι η μικρή μου αντιλαμβάνεται την αξία του να είμαστε όλοι κοντά και αγαπημένοι και οτι τα Χριστούγεννα είναι ακριβώς αυτό.Να ενώνονται οι οικογένειες,να μοιράζονται την αγάπη τους και όχι να περιμένει ποιος θα της φέρει το καλύτερο δώρο.
Για μας ο καινούριος χρόνος θέλουμε να μας φέρει τον μπαμπά μας όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
Εύχομαι όλοι να περάσουν ζεστές,τρυφερές και όμορφες οικογενειακές στιγμές,με τους αγαπημένους τους,να έχουν υγεία και να δώσουν στα πρόσωπα που αγαπάνε το μόνο που αξίζει.Απόλυτη και ανιδιοτελή αγάπη.

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Μαμά γιατί παντρεύονται δυο άντρες;

Προχθές η κόρη μου ήταν ανύσηχη.Με ρώτησε τουλάχιστον έξι φορές αν μπορεί να μου πεί κάτι και μετά έφευγε χωρίς να πει τίποτα.Στο τέλος ήρθε και με ύφος σοβαρό μου είπε:                                         
  "Έχω μια ιδέα που όλο είναι μέσα στο κεφάλι μου!Μαμά εσυ τι νομίζεις για τους άντρες που κοιμούνται μαζί και παντρεύονται.Δεν είναι περίεργο;"
Όπως και να περιγράψω οτι ένιωσα εκείνη την στιγμή θα είναι λίγο.Στα τέσσερα δεν περίμενα να συζητήσουμε για την ομοφυλοφιλία.
Ένα απο τα πράγματα που θέλω όσο τίποτα στον κόσμο είναι το παιδί μου να με εμπιστεύεται.Να ξέρει πως μπορεί να με ρωτήσει τα ΠΑΝΤΑ και οτι δεν θα της πω ποτέ ψέμματα.Πιστεύω οτι ακόμα και στην σχέση γονιού -παιδί η εμπιστοσύνη κερδίζετε και αυτο δεν πρόκειτε να γίνει αν εγω της δίνω απαντήσεις που δεν την καλύπτουν ή είναι ανακριβής και το καταλάβει.
Παρόλο που γούρλωσα ελαφρά τα μάτια γιατί μου ήρθε ξαφνικό, κατάφερα να μην δείξω ιδιαίτερη έκπληξη.Έτσι συνεχίζοντας την δουλειά μου την ρώτησα απο που είδε κάτι τέτοιο.
"Α έχει πολύ καιρό.Στην διαφήμιση στη τηλεόραση"
Εμείς την τηλεόραση την ανοίγουμε μόνο για να βάλουμε κάποιo dvd οπότε ο χρόνος που θα μείνει σε κάποιο κανάλι είναι ζήτημα λεπτών.Το "έχει πολύ καιρό" για την Μαριλένα είναι σχετικό,πολύ καιρός είναι και απο το πρωί μέχρι το απόγευμα ας πούμε!
Όταν το παιδί έχει δει κάτι και έχει μπει στην διαδικασία να προβληματιστεί με αυτό που είδε και έχει έρθει να σε ρωτήσει νομίζω οτι καλό είναι να βλέπω πρώτα το πως το έχει αντιληφθεί η ίδια.Γι αυτό και την ρώτησα τι είναι αυτό που θέλει να συζητήσουμε.Η απάντηση της ήταν πως ήθελε να μάθει αν κάτι τέτοιο είναι κακό και πως γίνετε να είναι παντρεμένοι δυο άντρες.
Με βαθιά ανάσα της εξήγησα πως κανονικά ένα ζευγάρι είναι όπως η μαμά και ο μπαμπάς.Ένας άντρας δηλαδή και μια γυναίκα.Αγαπάνε ο ένας τον άλλον και είναι μαζί.Αλλά κάποιες φορές ένας άντρας αγαπάει έναν άλλον άντρα ή μια γυναίκα μια άλλη γυναίκα, δεν είναι κακό ειναι διαφορετικό. Το σκέφτηκε λίγο και μου απάντησε πως αυτή όταν μεγαλώσει θα βρει άντρα!
Ξέρω οτι σιγά σιγά αρχίζει και διαμορφώνει την ταυτότητα του φύλλου της και αντιλαμβάνεται την διαφορά με το άλλο φύλλο (φαλλικό στάδιο κατα των Freud).Περίμενα τις ερωτήσεις για τις διαφορές που έχουμε με τα αγοράκια αλλά όχι κάτι τέτοιο.
Με τα ερεθίσματα που υπάρχουν γύρω της όμως καθημερινά λογικό δεν είναι να προβληματιστεί και γι αυτό κάποια στιγμή;Πώς μπορώ εγώ να μην της απαντήσω ειλικρινά;
Για ακόμα μια φορά εύχομαι να έπραξα σωστά!
 

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Ποιά είμαι!

Είμαι η μαμά της Μαριλένας.
Εδώ και 4 χρόνια είναι το πρώτο πράγμα που λεω όταν συστήνομαι.Παλιότερα έλεγα είμαι η Λία ή είμαι μακιγιέρ ή είμαι εικοσικάτι ή είμαι καλά,τελος πάντων οτιδήποτε είχε να κάνει αποκλειστικά με μένα.Τώρα είμαι μαμά και είναι το σημαντικότερο "εγώ είμαι" που είχα ποτέ μου να πω.Γι αυτό και πάντα ξεκινάω έτσι.        
                                                                                                                                                               Την μέρα μου την περνάω με άξονα την μικρή μου.Παίζουμε,τραγουδάμε και φτιάχνουμε ρουχα για πριγκίπισσες που φοράμε και κάνουμε πικ νικ και τον τελευταίο καιρό αναρωτιόμαστε...για τα πάντα!Απορίες,τι και γιατί γεμίζουν τις συζητήσεις μας και εγώ προσπαθώ να της απαντήσω όσο πιο ειλικρινά μπορώ.                                                                                                                                          Μέσα απο την μητρότητα ανακάλυψα τα όρια μου και πλευρές του εαυτού μου που δεν ήξερα οτι υπήρχαν!Δεν ήμουν ποτέ μεγάλος φαν των παιδιών.Μου άρεσε να τα παρατηρώ απο απόσταση!Φρίκαρα στην ιδέα του να είμαι υπεύθυνη για έναν άνθρωπο. Για αυτό ποτέ δεν με σκέφτηκα σαν μαμά.                              
                                                                                            
Το πρώτο παιδί που κράτησα στην ζωή μου ήταν το δικό μου και έτρεμα όταν μου την έδωσε η μαία γιατί ήταν τόσο μικρούλα και εύθραυστη που φοβόμουν μην την πονέσω.Όχι δεν ξύπνησε εκείνη την στιγμή το μητρικό μου ένστικτο και ως δια μαγείας ξεπέρασα τους φόβους και τις ανυσηχίες μου. Κανένα απο τα στάνταρ στερεότυπα που άκουγα για μαμάδες δεν μου χτύπησε την πόρτα να μου λύσει τα χέρια και αυτό για πολύ καιρό με έκανε να νιώθω τύψεις οτι δεν ήμουν αρκετά καλή για μητέρα. Ακόμα τρέμω και ανυσηχώ πως μπορεί να τα κάνω όλα λάθος.Βρήκα το "ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ" και μετά τις ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ!!! στο facebook, γνώρισα μανούλες και μοιράστηκα μαζί τους ανυσηχίες.Εκεί κατάλαβα οτι δεν είμαι η μόνη με ανασφάλειες. Έτσι κάνω το μόνο που μπορώ. Κάθε μέρα προσπαθώ,ενημερώνομαι,ζητάω γνώμες και διαβάζω ότι πέσει στα χέρια μου και προσεύχομαι οτι κάνω το καλύτερο.    
                                                                                                                                                  Καθημερινά όπως και εκατομύρια άλλες γυναίκες μοιράζομαι ανάμεσα σε δουλειά,μητρότητα,την σχέση μου με τον υπέροχο αντρούλη μου που έχω σύμμαχο στην τρέλα της καθημερινότητας,τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου.                 
                                                   
Αυτό το blog ξεκινάει ακριβώς γι αυτό.Είναι ο τρόπος μου να αδειάσω το κεφαλί μου και να μοιραστώ τις σκέψεις μου!