tag:blogger.com,1999:blog-35443357919079032892024-03-18T21:31:49.838-07:00Mommy's Random ThoughtsΑπο τότε που η τεσσάρων χρονών κόρη μου άρχισε τις ερωτήσεις το μυαλό μου βρίσκετε σε εγρήγορση.Μαζι με της δικές τις σκέψεις δημιουργούνται χίλιες ακόμα στο δικό μου μυαλό.Αντί λοιπόν να τις σκέφτομαι μόνη,θα τις μοιράζομαι!Liahttp://www.blogger.com/profile/13723646584922510797noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-3544335791907903289.post-13988188729130565742013-05-28T07:06:00.000-07:002013-05-28T07:06:20.516-07:00'ΟΟΟΟΛΑ ΜΑΖΙ!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σας έχει τύχει να ξέρετε οτι μπροστά σας έχετε να περάσετε ένα βουνό,να προετοιμάζεστε ψυχολογικά,να κάνετε ένα πρόγραμμα και όταν έρχετε η ώρα το βουνό να γίνετε οροσειρά ολόκληρη;<br />
<br />
Απο τον Νοέμβριο μου έρχετε το ένα πίσω απο το άλλο!Σας είχα γράψει οτι για ακόμα μια φορά ο μπαμπάς μας έφυγε για ταξίδι.Αύτη τη φορά θεώρησα οτι είμαι πιο οργανωμένη.Ψυχολογικά κυρίως.Είχα κάνει και στο παιδί "προετοιμασία,της δείξαμε το καράβι,που θα τρώει ο μπαμπάς,του κάναμε ζωγραφιά για να πάρει μαζί του και γενικά είχα μια άλφα αυτοπεποίθηση οτι όλα θα κυλίσουν καλύτερα απο την προηγούμενη φορά.Παράλληλα άρχισα να ετοιμάζομαι και για την μετακόμιση που θα έκανα σε 2 μήνες.<br />
ΧΑ<br />
ΧΑ<br />
ΧΑ<br />
Σκέφτηκε ο Θεός και είπε να με δοκιμάσει!<br />
Μια βδομάδα αφου έφυγε ο άντρας μου,η αγαπημένη μου γιαγιά έπαθε εγκεφαλικό.Έχασα την γη κάτω απο τα πόδια μου,η γυναίκα αυτη ήταν στην ίδια θέση με αυτη της μαμάς μου.Με πρόσεχε απο μικρή και ήταν η καλύτερη μου φίλη.Απο την εφηβεία μέχρι και τώρα της έλεγα τα πάντα και αυτη πάντα με άκουγε και με συμβούλευε και ο λόγος της για μένα ήταν χρυσός.<br />
Ένα μήνα κάθε πρωί πήγαινα την μικρή σχολείο,μετά στο νοσοκομείο να της κρατάω παρεα,γυρνούσα και έπαιρνα το παιδί απο το σχολείο και αφου τρώγαμε έκανα πακετάρισμα. Μέσα μου ευχόμουν να ζήσει,να μην μου την πάρει ο Θεός και να πάνε όλα καλά,όμως όλες οι ευχές δυστηχώς δεν πιάνουν και έτσι πριν έξι μήνες ακριβώς την έχασα,ένα μήνα αφότου ο άντρας μου είχε φύγει ταξίδι,ένα μήνα που μάζευα ένα σπίτι το οποίο έιχα λίγο ακομα για να ξενοικιάσω.<br />
Δεν ήξερα απο που να κρατηθώ,ποιον να στηρίξω και σε ποιόν να ακουμπίσω.Το μόνο που με παρηγορούσε ήταν οτι τρείς μέρες πριν πάθει το εγκεφαλικό της ζήτησα να ευχηθεί να πάνε όλα καλά με τις εξετάσεις που θα δινε ο άντρας μου για μεταπτυχιακό και είχα πάρει την ευχη της.<br />
Όταν χάνεις κάποιον νιώθεις την ανάγκη να νιώσεις οτι με κάποιο τρόπο ακόμα και αν η παρουσία του δεν είναι πια εδω,θα τον έχεις κοντά σου.<br />
Έτσι και εγω πριν έξι μήνες παρακάλεσα μέσα μου να μου δώσει ένα σημάδι οτι ακόμα και αν έφυγε στην πραγματικότητα θα την έχω πάντα να με προσέχει όπως έκανε και όταν ήταν εδώ. Όταν γυρνούσα απο την κηδεία της με την καρδιά μου μαυρισμένη και με το μυαλό μου να προσπαθεί να με πείσει πως όταν πάω να πάρω την μικρή δεν μπορει να με δει έτσι,αυτο το σημάδι που ζήτησα μου το στειλε.Το τηλεφωνό μου χτύπησε και τα νέα οτι ο άντρας μου έγινε δεκτός σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού ήταν για μένα απόδειξη οτι η ευχή της θα με ακολουθεί.<br />
Έτσι τώρα ετοιμάζομαι για ακόμα μια μετακόμιση,ακόμα πιο μεγάλη!Για την ακρίβεια όλο αυτο το καιρό ετοιμάζομαι για μια μετανάστευση.<br />
Αλλά ακόμα αντέχω.Μάλλον μαθαίνεις πόσα μπορείς να σηκώσεις όταν σου έρχονται.<br />
Θα σας γράψω για την τρέλα του μεταναστεύω σύντομα!Μέχρι τότε κουράγιο μάνες!!!!!!!!!!!!!<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Liahttp://www.blogger.com/profile/13723646584922510797noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3544335791907903289.post-35735349720149380562013-03-23T17:19:00.002-07:002013-03-23T17:19:56.494-07:00Ειλικρίνια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Έχω πολύ καιρό να γράψω αλλά ζωή και οι ρυθμοί της κάποιες φορές σε προλαβαίνουν! <br />
Σήμερα μιλούσαμε με την Μαριλένα για τη σημασία της αλήθειας.<br />
Πόσο σημαντικό είναι να λέμε πάντα την αλήθεια και να μην κρυβόμαστε πίσω απο ψέμματα.Αφορμή ήταν ένα γεγονός στο σχολείο το οποίο τηα τάραξε και για πρώτη φορά η μικρή δεν μου ανέφερε τίποτα.Φυσικό ήταν να το μάθω μια που ακόμα είναι παιδικό και μπορώ να ενημερώνομαι συνέχεια για όλα.<br />
<br />
Προσπάθησα να την κάνω να το πει αλλά το στοματάκι της ήταν σφραγισμένο!<br />
Έτσι την ώρα του ύπνο αντι για κάποια απο τα συνηθισμένα παραμύθια,επινόησα την Αναστασία,ένα κοριτσάκι που πληγωνόταν στο σχολείο απο μια κατάσταση αλλά την κρατούσε κρυφή απο φόβο μην μαθευτεί.Αποτέλεσμα ήταν η μανούλα της να μην μπορέσει να κάνει την δουλειά της που είναι να προστατεύει τα παιδιά της.<br />
<br />
Ζορίστηκε,την είδα οτι σκεφτόταν και μετά άρχισε τις ερωτήσεις!Πρέπει πάντα να λέμε την αλήθεια;Αν ξέρουμε οτι θα στεναχωρήσουμε κάποιον πάλι πρέπει να την πούμε;Αν δεν λέμε κάτι που έγινε είναι ψέματα ή μυστικό;Το καλύτερο όμως το κράτησε για το τέλος.<br />
<br />
"Μαμά εσυ πάντα μου τα λες όλα και το ξέρω,πρέπει να το κάνω και εγώ"<br />
<br />
Κατάλαβα οτι όσους τρόπους και αν έψαχνα να την κάνω να μιλήσει,οτι τέχνασμα και αν έβρισκα τίποτα δεν θα την έκανε να μου πει αυτο που την ενοχλούσε αν δεν ήταν σίγουρη οτι κάνω το ίδιο και εγώ.<br />
<br />
Κάθε μέρα η κόρη μου μου μαθαίνει και κάτι καινούριο,το σημαντικότερο απο όλα είναι πως με τα παιδιά οτι δώσεις αυτο θα πάρεις και δεν ντρέπομαι να πω οτι ένιωσα πολύ μεγάλη περηφάνια που απο τα 5 της η σχέση μας εκτός των άλλων έχει γερές βάσεις γιατι στηρίζετε στην ειλικρίνια!</div>
Liahttp://www.blogger.com/profile/13723646584922510797noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3544335791907903289.post-3226399749708948282012-10-28T08:19:00.000-07:002012-10-28T08:19:46.811-07:00Πάλι απο την αρχή!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Σήμερα έφυγε πάλι ο μπαμπάς μας για το επόμενο ταξίδι του με ημερομηνία επιστροφής σε περίπου 8 μήνες. Κάθε φορά το άγχος και η στεναχώρια του αποχωρισμού είναι ίδια,ποτέ δεν νιώθεις την ένταση της στιγμής εκείνης που κλείνει η πόρτα και ξέρεις οτι θα τον ξαναδείς μετά απο μήνες,να μειώνετε. Φυσικά το παιδί η μεγαλύτερη ανυσηχία μου για το πως θα το πάρει και πως θα αντιδράσει.<br />
Την προηγούμενη φορά είχαμε πολλές διακυμάνσεις στην συμπεριφορά της.Τις αντιδράσεις της,τις απορίες και τα ξεσπασματά της όλα προσπαθούσα να τα χειριστώ όπως πίστευα εκείνη την στιγμή οτι έπρεπε.<br />
Όλες οι μανούλες θέλουν να προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους. Δεν πιστεύω οτι το ένστικτο είναι πάντα ο καλύτερος σύμβουλος και επειδή έχω πάντα τρελή ανησυχία για τον αν χειρίζομαι τις καταστάσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αποφάσισα αυτη την φορά να πάρω την γνώμη ειδικού. Επειδή φυσικά λεφτά δεν περισεύουν σε κανένα προσπάθησα να βρω την πιο οικονομική λύση για να πάρω συμβουλές απο κάποιον ειδήμων. Έχω υπέροχες φίλες οι οποίες ψάχνοντας μου βρήκαν την καλύτερη λύση για τα οικονομικά μου. Στην γραμμή <b>1056</b> απο το Χαμόγελο του παιδιού υπάρχει 24/7 άνθρωπος με τον οποίο μπορείς να μιλήσεις και να σε συμβουλέψει για οποιοδήποτε θέμα σε απασχολεί.<br />
Η κυρία που μίλησε μαζί μου ήταν πολύ γλυκιά,διακριτική και άκουσε όλους τους παρανοικούς και μη φόβους μου,μιλήσαμε και με συμβούλεψε μα πάνω απο όλα με καθυσήχασε.Είναι πολύ σημαντικό σε περιόδους οπως αυτές που διανύουμε να ξέρουμε πως αν νιώσουμε οτι χρειαζόμαστε μια συμβουλή απο ειδικό ή κάποιον απλά να μας καθυσηχάσει ή και να μας ακούσει μπορούμε να το κάνουμε με ένα απλό τηλεφώνημα.<br />
Εύχομαι να μην το χρειαστεί καμία ποτέ το τηλέφωνο,να είναι οι ζωές μας ήρεμες και να έχουμε πάντα τις απαντήσεις,απλά είναι όμορφο να ξέρεις πως αν θέλεις μια πιο εμπεριστατωμένη άποψη μπορείς με ένα τηλεφώνημα να την έχεις.<br />
<h1 class="itemTitle">
<br /></h1>
</div>
Liahttp://www.blogger.com/profile/13723646584922510797noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3544335791907903289.post-50943500538445191042012-05-08T04:19:00.000-07:002012-05-08T04:19:08.072-07:00Απορίες παιδιών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Προχθές στην δραστηριότητα που στέλνω την Μαριλένα, ένα κοριτσάκι την πλησίασε κ την ρώτησε γιατι ο μπαμπάς της δεν πάει ποτέ να την πάρει.Η μικρή απάντησε πως είναι επειδή είναι μακρυά κ δουλεύει κ γι αυτό δεν τον έχουν δει.<br />
Όπως συμβαίνει με όλα νομίζω τα παιδιά η μικρή προφανώς ρώτησε κ την μαμά της αργότερα τον λόγο που η Μαριλένα πάει μόνο με την μαμά της.Δε ξέρω και δεν μπορώ και να καταλάβω πως κάποιοι γονείς "βαριούνται" να εξηγήσουν στα παιδιά τους.Ίσως να ήταν κουρασμένη, ίσως το οτιδήποτε το αποτέλεσμα πάντως ήταν οτι την επόμενη μέρα η μικρή της έπιασε την κόρη μου και της ανακοίνωσε πως ο μπαμπάς της έχει πεθάνει.Το δράμα που ακολούθησε με την Μαριλένα να σπαράζει μπορείτε να το φανταστείτε.<br />
Τα παιδιά πιστεύουν οτι ακούν γι αυτό και το παιδάκι δεν ευθύνεται σε κάτι.Όταν είπα στην μητέρα του τι είπε η μικρή της μου απάντησε πως δεν περίμενε οτι θα το πεί.ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙ!<br />
Φυσικά την ρώτησα για πιο λόγο θα λεγε κάτι τέτοιο στο παιδί της,αφού ξέρει τον λόγο που λείπει ο άντρας μου και μου απάντησε πως αυτό της ήρθε εκείνη την ώρα.<br />
Δεν μπορώ να κρίνω εγω πως μεγαλώνει κάποια το παιδί της.Δεν είμαι τέλεια και ξέρω οτι σίγουρα κάνω πολλά λάθη αλλά δεν το χωράει το μυαλό μου να με ρωτάει το παιδί μου κάτι κ να του απαντάω με την πρώτη κοτσάνα που θα μου έρθει.Εγώ με την μικρή φροντίζω να της λύνω όποια απορία έχει,με όσο πιο απλό τρόπο γίνετε για να το καταλαβαίνει.Σωστό;Λάθος;Ο χρόνος θα δείξει.Αλλά το να λές οτι σου κατέβει για να φύγει απο το κεφάλι σου το παιδί για μένα είναι τραγικό,γιατί αυτά έχουν αντίκτυπο και καμιά φορά κ σε άλλους,όπως τώρα με το δικό μου παιδί.<br />
Όταν κάνεις ένα παιδί εσύ είσαι που θα δίνεις τις απαντήσεις σε ότι σε ρωτάει.Αν του λες ψέματα ή αναλήθειες όταν μεγαλώσει τι σχέση εμπιστοσύνης θα χεις χτίσει μαζί του για να ρθει να σε ρωτήσει για πιο σοβαρά πράγματα;Η εμπιστοσύνη κερδίζετε,έτσι δεν είναι;Αν δεν βάλεις τα σωστά θεμέλια απο αυτά τα μικρά καθημερινά πως θα περιμένεις να στραφεί σε σένα για μεγαλύτερα ερωτήματα;</div>Liahttp://www.blogger.com/profile/13723646584922510797noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3544335791907903289.post-31713320958017661342012-02-08T05:55:00.000-08:002012-02-08T05:55:14.388-08:00Μικροί πρίγκιπες!!!!!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Βλέποντας τη σελίδα μιας απο τις πιο αγαπημένες μου blogger,της Σοφίας Αθανασιάδου έπεσα σε μια φωτογραφία που λέει οτι "ένας άντρας που φέρεται στην γυναίκα του σαν πριγκίπισσα,είναι απόδειξη οτι μεγάλωσε στα χέρια μιας βασίλισσας" και αναρωτιέμαι...<br />
Καθημερινά ακούω και βλέπω γυναίκες που δεν είναι ευτυχισμένες με τους συντρόφους τους ή έχουν παράπονα για την συμπεριφορά τους και κάπου στην συζήτηση χώνεται και μια "σφήνα" για την πεθερά που αυτή φταίει.<br />
Εγώ έχω κοριτσάκι και αυτό που θέλω να της μάθω είναι πέρα απο καλός άνθρωπος,να μάθει να σέβετε τους γύρω της και να είναι δυνατή σε καταστάσεις, να μάθει πάνω απο όλα να σέβεται τον εαυτό της.<br />
Μια μαμά με αγοράκι άραγε μαθαίνει στο παιδάκι της να μην κάνει όλα αυτα που θεωρεί ενοχλητικά στο άλλο φύλλο;Να είναι ένας gentleman,να είναι τρυφερός να είναι τέλος πάντων το πριγκιπόπουλο για μια κοπέλα αύριο μεθαύριο ή ακολουθείτε το στερεότυπο που το αγοράκι πρέπει να μας βγει και λίγο brutal ενω ακόμα φοράει πάνα;;;;;;;<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1iaH3fpUKaLLjlZMTpS1VegQ7tPoxHW6fHgTEjLFYvuEKjUw86F8DWkreD1QiDvKt0-TOAH6qb99WzWWfAIvrzdr9I7jSFQhlRQbhcSvoQ23IO8Gt1WrofNHnSugGRouoeH07qqJg49eI/s1600/1.9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1iaH3fpUKaLLjlZMTpS1VegQ7tPoxHW6fHgTEjLFYvuEKjUw86F8DWkreD1QiDvKt0-TOAH6qb99WzWWfAIvrzdr9I7jSFQhlRQbhcSvoQ23IO8Gt1WrofNHnSugGRouoeH07qqJg49eI/s1600/1.9.jpg" /></a></div><br />
Πριν μάθω το φύλλο της μικρής είχα πει πως αν κάνω αγόρι θα τον μάθω να σέβεται τις γυναίκες,να είναι πάντα ευγενικός και να είναι το όνειρο κάθε γυναίκας!Χιχιχι είπαμε η μάνα είναι κουκουβάγια πριν κρατήσει καν το παιδί στα χέρια της!Αυτο που με εντυπωσίασε ήταν η αντίδραση των περισσοτέρων οτι θα χαλάσω τον γιο!<br />
Λοιπόν μανούλες εσείς μαθαίνετε στα αγοράκια σας να συμμαζεύουν;Τα αφήνετε να σχολούνται στην κουζίνα και τους μαθαίνεται να προστατεύουν τα κοριτσάκια και να είναι ευγενικά μαζί τους;Τωρα που έχετε την ευκαιρία να εμφυσήσετε πράγματα και να βάλετε τις βάσεις για τον τέλειο άντρα το κάνετε;<br />
<br />
</div>Liahttp://www.blogger.com/profile/13723646584922510797noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3544335791907903289.post-6652491307477314642011-12-30T03:59:00.000-08:002011-12-30T03:59:38.136-08:00Γιορτές και Αγάπη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Σήμερα έβλεπα βίντεο με μπαμπάδες που γυρνάνε σπίτια τους.Πολύ ήταν στρατιωτικοί και άλλοι έλειπαν για άλλους επαγγελματικούς λόγους. Δεν συγκινούμαι εύκολα αλλά οι αντιδράσεις των παιδιών τους με έκαναν να σπαράξω στο κλάμα.<br />
Ο δικός μας μπαμπάς είναι μηχανικός στο εμπορικό ναυτικό και φέτος δεν θα κάνει μαζί μας γιορτές,αφού αυτή την στιγμή βρίσκετε στην αλλη άκρη του κόσμου.<br />
Η κόρη μου του έχει τρελή αδυναμία και η απουσία του είναι κάτι που φυσικά δεν περνάει απαρατήρητη. Φέτος οι γιορτές μας όσο λαμπερές και αν είναι θα τους λείπει το πιο σημαντικό κομμάτι,αυτό του να είμαστε όλοι μαζί.<br />
Το μόνο θετικό είναι οτι η μικρή μου αντιλαμβάνεται την αξία του να είμαστε όλοι κοντά και αγαπημένοι και οτι τα Χριστούγεννα είναι ακριβώς αυτό.Να ενώνονται οι οικογένειες,να μοιράζονται την αγάπη τους και όχι να περιμένει ποιος θα της φέρει το καλύτερο δώρο.<br />
Για μας ο καινούριος χρόνος θέλουμε να μας φέρει τον μπαμπά μας όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.<br />
Εύχομαι όλοι να περάσουν ζεστές,τρυφερές και όμορφες οικογενειακές στιγμές,με τους αγαπημένους τους,να έχουν υγεία και να δώσουν στα πρόσωπα που αγαπάνε το μόνο που αξίζει.Απόλυτη και ανιδιοτελή αγάπη.<br />
<br />
</div>Liahttp://www.blogger.com/profile/13723646584922510797noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3544335791907903289.post-88043901435390490642011-12-23T10:35:00.000-08:002011-12-23T10:35:58.570-08:00Μαμά γιατί παντρεύονται δυο άντρες;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Προχθές η κόρη μου ήταν ανύσηχη.Με ρώτησε τουλάχιστον έξι φορές αν μπορεί να μου πεί κάτι και μετά έφευγε χωρίς να πει τίποτα.Στο τέλος ήρθε και με ύφος σοβαρό μου είπε: <br />
"Έχω μια ιδέα που όλο είναι μέσα στο κεφάλι μου!Μαμά εσυ τι νομίζεις για τους άντρες που κοιμούνται μαζί και παντρεύονται.Δεν είναι περίεργο;"<br />
Όπως και να περιγράψω οτι ένιωσα εκείνη την στιγμή θα είναι λίγο.Στα τέσσερα δεν περίμενα να συζητήσουμε για την ομοφυλοφιλία.<br />
Ένα απο τα πράγματα που θέλω όσο τίποτα στον κόσμο είναι το παιδί μου να με εμπιστεύεται.Να ξέρει πως μπορεί να με ρωτήσει τα ΠΑΝΤΑ και οτι δεν θα της πω ποτέ ψέμματα.Πιστεύω οτι ακόμα και στην σχέση γονιού -παιδί η εμπιστοσύνη κερδίζετε και αυτο δεν πρόκειτε να γίνει αν εγω της δίνω απαντήσεις που δεν την καλύπτουν ή είναι ανακριβής και το καταλάβει.<br />
Παρόλο που γούρλωσα ελαφρά τα μάτια γιατί μου ήρθε ξαφνικό, κατάφερα να μην δείξω ιδιαίτερη έκπληξη.Έτσι συνεχίζοντας την δουλειά μου την ρώτησα απο που είδε κάτι τέτοιο.<br />
"Α έχει πολύ καιρό.Στην διαφήμιση στη τηλεόραση"<br />
Εμείς την τηλεόραση την ανοίγουμε μόνο για να βάλουμε κάποιo dvd οπότε ο χρόνος που θα μείνει σε κάποιο κανάλι είναι ζήτημα λεπτών.Το "έχει πολύ καιρό" για την Μαριλένα είναι σχετικό,πολύ καιρός είναι και απο το πρωί μέχρι το απόγευμα ας πούμε!<br />
Όταν το παιδί έχει δει κάτι και έχει μπει στην διαδικασία να προβληματιστεί με αυτό που είδε και έχει έρθει να σε ρωτήσει νομίζω οτι καλό είναι να βλέπω πρώτα το πως το έχει αντιληφθεί η ίδια.Γι αυτό και την ρώτησα τι είναι αυτό που θέλει να συζητήσουμε.Η απάντηση της ήταν πως ήθελε να μάθει αν κάτι τέτοιο είναι κακό και πως γίνετε να είναι παντρεμένοι δυο άντρες.<br />
Με βαθιά ανάσα της εξήγησα πως κανονικά ένα ζευγάρι είναι όπως η μαμά και ο μπαμπάς.Ένας άντρας δηλαδή και μια γυναίκα.Αγαπάνε ο ένας τον άλλον και είναι μαζί.Αλλά κάποιες φορές ένας άντρας αγαπάει έναν άλλον άντρα ή μια γυναίκα μια άλλη γυναίκα, δεν είναι κακό ειναι διαφορετικό. Το σκέφτηκε λίγο και μου απάντησε πως αυτή όταν μεγαλώσει θα βρει άντρα!<br />
Ξέρω οτι σιγά σιγά αρχίζει και διαμορφώνει την ταυτότητα του φύλλου της και αντιλαμβάνεται την διαφορά με το άλλο φύλλο (φαλλικό στάδιο κατα των Freud).Περίμενα τις ερωτήσεις για τις διαφορές που έχουμε με τα αγοράκια αλλά όχι κάτι τέτοιο.<br />
Με τα ερεθίσματα που υπάρχουν γύρω της όμως καθημερινά λογικό δεν είναι να προβληματιστεί και γι αυτό κάποια στιγμή;Πώς μπορώ εγώ να μην της απαντήσω ειλικρινά;<br />
Για ακόμα μια φορά εύχομαι να έπραξα σωστά!<br />
</div>Liahttp://www.blogger.com/profile/13723646584922510797noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3544335791907903289.post-10007520300342649152011-12-22T02:47:00.000-08:002011-12-22T03:07:02.661-08:00Ποιά είμαι!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Είμαι η μαμά της Μαριλένας.<br />
Εδώ και 4 χρόνια είναι το πρώτο πράγμα που λεω όταν συστήνομαι.Παλιότερα έλεγα είμαι η Λία ή είμαι μακιγιέρ ή είμαι εικοσικάτι ή είμαι καλά,τελος πάντων οτιδήποτε είχε να κάνει αποκλειστικά με μένα.Τώρα είμαι μαμά και είναι το σημαντικότερο "εγώ είμαι" που είχα ποτέ μου να πω.Γι αυτό και πάντα ξεκινάω έτσι. <br />
Την μέρα μου την περνάω με άξονα την μικρή μου.Παίζουμε,τραγουδάμε και φτιάχνουμε ρουχα για πριγκίπισσες που φοράμε και κάνουμε πικ νικ και τον τελευταίο καιρό αναρωτιόμαστε...για τα πάντα!Απορίες,τι και γιατί γεμίζουν τις συζητήσεις μας και εγώ προσπαθώ να της απαντήσω όσο πιο ειλικρινά μπορώ. Μέσα απο την μητρότητα ανακάλυψα τα όρια μου και πλευρές του εαυτού μου που δεν ήξερα οτι υπήρχαν!Δεν ήμουν ποτέ μεγάλος φαν των παιδιών.Μου άρεσε να τα παρατηρώ απο απόσταση!Φρίκαρα στην ιδέα του να είμαι υπεύθυνη για έναν άνθρωπο. Για αυτό ποτέ δεν με σκέφτηκα σαν μαμά. <br />
<br />
Το πρώτο παιδί που κράτησα στην ζωή μου ήταν το δικό μου και έτρεμα όταν μου την έδωσε η μαία γιατί ήταν τόσο μικρούλα και εύθραυστη που φοβόμουν μην την πονέσω.Όχι δεν ξύπνησε εκείνη την στιγμή το μητρικό μου ένστικτο και ως δια μαγείας ξεπέρασα τους φόβους και τις ανυσηχίες μου. Κανένα απο τα στάνταρ στερεότυπα που άκουγα για μαμάδες δεν μου χτύπησε την πόρτα να μου λύσει τα χέρια και αυτό για πολύ καιρό με έκανε να νιώθω τύψεις οτι δεν ήμουν αρκετά καλή για μητέρα. Ακόμα τρέμω και ανυσηχώ πως μπορεί να τα κάνω όλα λάθος.Βρήκα το "ΕΙΜΑΙ ΜΑΜΑ" και μετά τις <a class="fcb" href="http://www.facebook.com/groups/206347639415740/">ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΙΕΣ ΜΑΜΑΔΕΣ!!!</a> στο facebook, γνώρισα μανούλες και μοιράστηκα μαζί τους ανυσηχίες.Εκεί κατάλαβα οτι δεν είμαι η μόνη με ανασφάλειες. Έτσι κάνω το μόνο που μπορώ. Κάθε μέρα προσπαθώ,ενημερώνομαι,ζητάω γνώμες και διαβάζω ότι πέσει στα χέρια μου και προσεύχομαι οτι κάνω το καλύτερο. <br />
Καθημερινά όπως και εκατομύρια άλλες γυναίκες μοιράζομαι ανάμεσα σε δουλειά,μητρότητα,την σχέση μου με τον υπέροχο αντρούλη μου που έχω σύμμαχο στην τρέλα της καθημερινότητας,τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου. <br />
<br />
Αυτό το blog ξεκινάει ακριβώς γι αυτό.Είναι ο τρόπος μου να αδειάσω το κεφαλί μου και να μοιραστώ τις σκέψεις μου!<br />
<br />
</div>Liahttp://www.blogger.com/profile/13723646584922510797noreply@blogger.com2